....η Ελπίδα 2009 σιγά σιγά έφτανε στο τέλος της και εμείς δυστυχώς θα παίρναμε τον λυπηρό δρόμο της επιστροφής.Είχα πολύ καιρό να στεναχωρηθώ τόσο πολύ !
Είχα καιρό να πω, ότι παρά την κούραση, θα έμενα και άλλο εδώ πάνω..
Είχα καιρό να χαιρετάω...να χαιρετάω...και να μην τελειώνουν ! Δεν ήθελα να τελειώσουν...
Είχα καιρό να μην θέλω να ξεκολλήσω από πολλές αγκαλιές !
Είχα καιρό να δεθώ τόσο πολύ με παιδιά που δεν είχα ξαναδεί ! Βλέπε για αρχή τον Θάνο από τους Αμπελοgarden (πότε ρε θα σοτάρουμε ???????) και τον Γιώργο από την Θεσσαλονίκη (τι έγινε με την μαντήλα)!!! Και βέβαια όόόόόόόόλα αυτά τα παιδιά που γνώρισα και αγάπησα !
Όταν έγινε η υποστολή της σημαίας...δεν ήθελα "με την καμία" να ξαναγυρίσω πίσω...στην "καμένη" Αθήνα... Τα μάτια κοίταζαν δεξιά και αριστερά θέλοντας να χορτάσουν πράσινο, φύση, χαμόγελα, όμορφες παρουσίες, χαρούμενες φωνές, εικόνες κλπ κλπ...
Ξέρω ότι είναι δύσκολο όλοι αυτοί να ξαναβρεθούμε μαζί, αλλά είμαι σίγουρος ότι για πολλούς από εμάς, αυτή η δραστηριότητα ήταν το εφαλτήριο για κάτι καλύτερο...για κάτι μεγαλύτερο...για κάτι ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ !
Σε ευχαριστούμε Ελπίδα 2009 !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου