Απο κακόσκαλα στον Μύτικα και πίσω μέσω λούκι

Στεφάνι

Τελικά όταν κατακτάς στόχους και όνειρα που έχεις απο μικρός, νιώθεις ΠΙΟ ολοκληρωμένος, αλλά στην συνέχεια βάζεις καινούργια στόχους και κάνεις ΝΕΑ όνειρα  :-)))))))

Μύτικας

Η διαδρομή ήταν η κλασική.
Περνώντας απο το γνωστό σε όλους Λιτόχωρο, φτάνουμε στα Πριόνια. Μην νομίζεις ότι είναι κάποιο χωριό....είναι απλά μια περιοχή που το μόνο που βλέπουμε εκεί είναι μια ταβέρνα, το τέλος/τέρμα του δρόμου και βεβαίως βεβαίως την αρχή του γνωστού μονοπατιού, για το καταφύγιο Αγαπητός.

Η διαδρομή επο εκεί μέχρι το Αγαπητός είναι τρελά ανηφορική, αλλά ευτυχώς το μεγαλύτερό της μέρος είναι υπό σκιάν. Η διάρκεια της διαδρομής είναι 3,5 με 4 ώρες. Προτείνετε να φορέσεις μακριά ελαφρύ για πεζοπορία παντελόνι, λόγω των πολλών ταβανιών που υπάρχουν και σε ταράζουν στα τσιμπήματα. Κατά την διάρκεια της διαδρομής έχεις την ευκαιρία να χαζέψεις την ωραία πυκνή βλάστηση, αλλά και την πολυκοσμία. Ίσως είναι η πρώτη φορά όσα χρόνια ανεβοκατεβαίνουμε στα όρη και στα βουνά, που βλέπουμε τόσο κόσμο, να έχει παρόμοιους στόχους με εμάς.


Λίγο πριν φτάσουμε στο Αποστολίδης, μπορούμε να δούμε τον Μύτικα να ορθώνεται μπροστά μας και αργότερα το μοναδικό και εντυπωσιακό στεφάνι του ψηλότερου βουνού του χωριού μας. Βλέποντας και τα δύο, απλά μένεις με το στόμα ανοιχτό !!!!

Κακόσκαλα

Η επόμενη ημέρα μας βρίσκει πρωί πρωί στον δρόμο για την κορυφή Μύτικα μέσω της κακόσκαλας. Η διαδρομή είναι πολύ απότομη, με υψομετρική διαφορά 200 μέτρα, αλλά βατή. Σε κάποια σημεία, ευτυχώς λίγα, έχει επικίνδυνα περάσματα. Είσαι εκτεθειμένος στον ήλιο και στον αέρα, όπως είναι λογικό. Με λίγη παραπάνω προσοχή, αλλά και φόβο απ'οτι συνήθως, φτάσαμε στην πολυπόθητη κορυφή του Μύτικα :-)))))))))))))))))) περνώντας αυτά τα επικίνδυνα περάσματα. Μετά τις αναμνηστικές φωτογραφίες και λόγω αυτών των τελευταίων πολύ δύσκολων περασμάτων η κοινότητα αποφάσισε ότι καλύτερα είναι να γυρίσουμε πίσω απο το λούκι και όχι απο εκεί που ανεβήκαμε.

Το λούκι ήταν απότομο ακόμα περισσότερο (όπως βλέπεις στην φώτο), ευτυχώς δεν είχε επικίνδυνα περάσματα, αλλά είχε όμως πέτρες (μικρές και μεγάλες) που στο παραμικρό στραβοπάτημα έφευγαν πολύ εύκολα προς τα κάτω.....

Λούκι

Μετά απο 2 περίπου ώρες κατέβασμα, ευτυχώς χωρίς κανένα σοβαρό πρόβλημα, φτάσαμε στο Αποστολίδης, όπου αυτή την φορά και μέσω του μονοπατιού χωνί, κατηφορίσαμε προς τον Αγαπητό και τέλος στα Πριόνια.

Κάπου εκεί τελείωναν οι πρώτες μας περιπέτειες στον Όλυμπο (ναι ναι έχουμε και δεύτερες, αλλά θα δούμε αν θα επανέλθουμε με λεπτομέρειες :-p) και έχοντας ακόμα στο μυαλό μας (ακόμα και σήμερα, αλλά και για πάντα πιστεύουμε) τις μοναδικές εικόνες απο εκεί ψηλά, γυρίσαμε πίσω στην πραγματικότητα, βάζοντας ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ και κάνοντας ΝΕΑ ΟΝΕΙΡΑ !!

Καλό ΠΣΚ σε όλους και τα λέμε για λίγο πάλι next week ;-)
Φιλούμπες.