Καλημέρα όλη μέρα.
Μα τι κάνει αυτός ο άνθρωπος !
Ο οποίος φαίνεται να μην είναι υπερφυσικός, αλλά απίστευτα τέλειος χειριστής της μπάλας και σουτέρ απο άλλον πλανήτη. Τόσο γρήγορος, που μπορείς να τον πεις και υπερηχητικό.
Βλέπει τους πάντες και τα πάντα μέσα στις τέσσερις γραμμές, δίνοντας ασίστ μοναδικές.
Εντωμεταξύ έφτασε η ώρα για τρίτη συνεχόμενη χρονιά (πρώτη φορά ever που συμβαίνει αυτό στον θαυμάσια και μαγικό κόσμο του ΝΒΑ) να δούμε αντιμέτωπους τους Cavaliers vs Warriors.
Ανυπομονούμεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε.
Και που λές, κάτι ήξεραν οι παλιοί που έλεγαν "τρώγοντας ανοίγει η όρεξη" !!
😁😁😁😁😁
Είχαν πολύ δίκιο...
Και μεταφορικά και κυριολεκτικά, είναι απόλυτα σωστή αυτή η έκφραση !
Εύγε σε σένα που κατάφερες να διαλύσεις την οικογένειά σου....χωρίς όμως να σου κόψει την όρεξη...γι'αυτά τα "μεγαλεία" που ανοίγονται μπροστά σου, έχοντας 100% την αποτυχία στην τσέπη/πόρτα σου....
Τώρα για την κοπελιά αριστερά μας, να είναι καλά ΠΑΝΤΑ και με φούλ όρεξη 😁
Καλή εβδομάδα.
Ό ρε φίλε ήρθε η παρασκευή !
Στην ώρα της όπως πάντα !
Καιρός ήταν !
Εντωμεταξύ το summer project έχει αρχίσει σιγά σιγά να παίζει και πέφτουν βροχή οι προτάσεις 😁😁😂😂
Για πες ? Τι λες για Λήμνο, Μυτιλήνη, Κρήτη, Ν.Πελοπόννησο, Αστυπάλαια ?
Έ ?
Για πες ?
Όταν δύο τόσο δικοί σου και καταπληκτικοί άνθρωποι, "ντύνουν" μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά τον δικό σου ΜΟΝΑΔΙΚΌ άνθρωπο, τότε σημαίνει ότι έχεις κάνει τις καλύτερες επιλογές για την ζωή σου/της !
Βέβαια αυτή την φορά είναι λίγο διαφορετικό. Επίσης έχει διαφορετική χρήση απο το άλλο αγαπημένο άλσος.
Όμως, το αποτέλεσμα είναι καταπληκτικό και στις δύο περιπτώσεις.
Η "επίσκεψη" των προηγούμενων ημερών, μας ξύπνησε στιγμές μοναδικές !
Εικόνες τόσο έντονες και χαρούμενες, που για λίγο ταξιδέψαμε μερικά χρόνια πίσω.
Suggested 100%.
Σε μια εποχή αμφισβήτησης πολλών σταθερών και αρχών ένα παγκόσμιο κίνημα που έχει περάσει τον ένα αιώνα ύπαρξης και δημιουργικής συμμετοχής του στην κοινωνία συνεχίζει να μας υπενθυμίζει αξίες και ήθη του ανθρώπινου πολιτισμού. Το κίνημα αυτό δεν είναι άλλο από το παγκόσμιο κίνημα του Προσκοπισμού!
Ο Προσκοπισμός είναι μια κίνηση εν κινήσει! Εξελίσσεται, εκσυγχρονίζεται και προσαρμόζεται σύμφωνα με τις ανάγκες της κάθε εποχής και τις τοπικές συνθήκες με αποτέλεσμα να είναι πάντα μια κίνηση για το παρόν και για το μέλλον.
Ο Προσκοπισμός κατάφερε παρά τις πολυδιάστατες προκλήσεις του 20ού αλλά και και των πρώτων δεκαετιών του 21ού αιώνα που τους χαρακτηρίζουν πολιτικές, γεωγραφικές, οικονομικές και κοινωνικές ανακατατάξεις, όχι μόνον να μην καμφθεί, αλλά με μεγαλύτερη ακόμη δυναμική και κοινωνική απήχηση, να συνεισφέρει στην οικοδόμηση των κοινωνιών.
Έτσι, ο Προσκοπισμός παραμένει ακόμη και σήμερα η πολυπληθέστερη κίνηση νέων ανθρώπων σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη μας. Συνεχίζει να αποτελεί για όλες τις κοινωνίες μια αναμφισβήτητη επιβεβαίωση ότι η παρεμβατική δυναμική των νέων ανθρώπων για να μεταρρυθμίσουν τις κοινωνίες τους δεν είναι ουτοπικό όραμα, αλλά πραγματικός και επιτεύξιμος στόχος. Ο Προσκοπισμός δεν μιλά απλά για προσφορά στον συνάνθρωπο, για ισότητα και ισοτιμία των φύλων, των φυλών και των θρησκειών, αλλά με πράξεις δίνει το προσωπικό παράδειγμα στην κοινωνία.
Ο Προσκοπισμός δεν είναι απλά μια κίνηση ή ένας θεσμός. Είναι μια άσκηση σεβασμού απέναντι στον άνθρωπο και τη φύση. Είναι μια εμπειρία ζωής.
Σήμερα, ο Προσκοπισμός έχει ήδη αναγνωριστεί από την ελληνική κοινωνία ως ένας χρήσιμος θεσμός, ανοικτός σε όλους, που συμπληρώνει το σχολείο και την οικογένεια. Είναι ένα κάλεσμα σε παιδιά και νέους να ανακαλύψουν τον κόσμο, να αγαπήσουν την εξερεύνηση και τη μάθηση. Προσφέρει ευκαιρίες να ενταχθούν αυθόρμητα στο σύνολο, αγόρια και κορίτσια. Να συνυπάρξουν - αρμονικά και δημιουργικά- παιδιά, νέοι και ενήλικες. Να συνεργαστούν, να αναπτύξουν δεξιότητες ζωής, να μάθουν να δρουν με ατομική ευθύνη και ενσυναίσθηση.
Ο ελληνικός Προσκοπισμός από το 1910, ακολουθώντας ένα καταξιωμένο πλαίσιο προσωπικής ανάπτυξης των μελών του συνεχίζει να αποτελεί τη μεγαλύτερη κίνηση νεολαίας στη χώρα μας η οποία έχει το δικό της παρεμβατικό ρόλο στα κοινωνικά τεκταινόμενα. Ο ελληνικός Προσκοπισμός φέρει μια σημαντική ιστορία καθώς έχει διαδραματίσει και σημαντική εθνική δράση.
Οι Έλληνες Πρόσκοποι ήταν αυτοί που παρέλαβαν την πόλη της Αλεξανδρούπολης στο τέλος των Βαλκανικών Πολέμων και ήταν αυτοί που την παρέδωσαν στον ελληνικό Στρατό ελεύθερη. Στη σφαγή του Αϊδινίου το 1919 στη Μικρά Ασία μια ομάδα Προσκόπων σφαγιάστηκε αφού γδάρθηκε ζωντανός ο αρχηγός της, γιατί δεν δέχθηκε να αλλαξοπιστήσει.
Ο Προσκοπισμός δεν είναι απλά μια κίνηση ή ένας θεσμός. Είναι μια άσκηση σεβασμού απέναντι στον άνθρωπο και τη φύση. Είναι μια εμπειρία ζωής. Αυτό τον καθιστά ακόμη πιο σημαντικό σήμερα. Ιδιαίτερα για τη χώρα μας, που έχει ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε τις αρχές και τις αξίες, τον κώδικα ζωής αλλά και την μέθοδο διαπαιδαγώγησης του Προσκοπισμού. Έχει τη δυνατότητα, τη δύναμη αλλά και την κοινωνική αποδοχή να συμβάλει στην αντιμετώπιση των κοινωνικών αλλαγών και μεταβολών, προκειμένου να αναπτυχθούν νέες μορφές αλληλεγγύης και συνεργασίας με σκοπό τη μεταβίβαση δεξιοτήτων, γνώσεων και εμπειριών μεταξύ των γενεών.
Και, κυρίως, είναι εκείνες οι αξέχαστες, μοναδικές αναμνήσεις που θα μας ακολουθούν στην ενήλικη ζωή μας, από μια παιδική ζωή γεμάτη ουσία και νόημα και όχι μια απλή ύπαρξη.
Ευχαριστούμε την κα.Βάσω Κόλλια (Πολιτικός Επιστήμων, Πρώην Γενική Γραμματέας Ισότητας των Φύλων) και το huffingtonpost.gr/vassokollia/ για τα ωραία και αληθινά της λόγια.
Τι όμορφα χρώματα είναι αυτά !
Απίστευτη ποικιλία.
Που να μπορούσαν να μεταφερθούν και οι πολλές ευωδίες που αναδύονται μετά την βροχή μέσα στο άλσος.
Απόλαυση σκέτη.
Δεν χορταίνει να τρέχεις !
Να μην είχε και τόσο μεγάλη υψομετρική διαφορά (200 μέτρα), θα ήταν μεγαλύτερη απόλαυση η "βόλτα" στο άλσος.
O Νίκος ο Γκάλης είναι ο λόγος που όλοι μας στο μικρό χωριό μας, ασχολούμαστε με την καλαθοσφαίριση. Ακολούθως και στο βίντεο είναι η συνέντευξη του στο sports.doc.
Για το αν θα αγωνιζόταν ξανά για την επέτειο 30 ετών από το έπος του 1987: «Αν ήταν ο Παναγιώτης Γιαννάκης και τα άλλα παιδιά, έτσι ναι».
Για την αποχώρησή του από την Εθνική: «Κάποια στιγμή πρέπει να δώσεις την ευκαιρία και στα νέα παιδιά. Όχι ότι δεν μπορούσα να παίξω, αλλά φτάνεις σε μία ηλικία που πρέπει να ξέρεις να σταματήσεις και να δώσεις την σκυτάλη σε αυτούς που έρχονται. Έχω δώσει, έχω προσφέρει, απλά ήρθε η ώρα της αποχώρησης. Δεν υπήρχε κάτι άλλο στην απόφασή μου».
Για την σχέση του με την ομοσπονδία: «Δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα με κανέναν. Θέλω να κρατάω στο μυαλό μου τις καλές στιγμές. Τι σκέφτεται ο άλλος είναι δικό του πρόβλημα. Εγώ δεν σκέφτομαι τα πράγματα με συμφέρον. Ζήσαμε ωραίες στιγμές, δεν έχω κάτι να χωρίσω με κανέναν».
Για την απουσία της ομοσπονδίας από τη γιορτή του Άρη προς τιμήν του: «Αυτό είναι δικό τους πρόβλημα. Εγώ έκανα την κίνησή μου. Γιατί δεν ρωτάει κανένας τους ίδιους;».
Για την αποχώρηση από τον Άρη και τη μεταγραφή στον Παναθηναϊκό: «Είχα βρεθεί με τη διοίκηση του Άρη τότε, μου είχαν πει μήπως γίνω προπονητής στα μικρά παιδιά, ενώ είχα ακόμη μπάσκετ μέσα μου, όπως αποδείχτηκε. Περίμενε ο κόσμος έξω και βγήκα με δακρυσμένα μάτια. Δεν γνωρίζω ποιο ήταν το θέμα που έφερε την αποχώρηση μου. Δεν μπόρεσα να καταλάβω, έφυγα και δεν ήξερα τι είχαν συνεννοηθεί, ήταν δικό τους θέμα. Στη συνέχεια, ενδιαφέρθηκε και ο ΠΑΟΚ και ο Ολυμπιακός, αλλά ο Παναθηναϊκός το έδειξε πιο πολύ. Ήρθαν τα αδέλφια Γιαννακόπουλοι στο σπίτι μου και δεν θα έφευγαν μέχρι να με πάρουνε. Πολύ καλοί άνθρωποι και τους εμπιστεύτηκα».
Για την αποχώρησή του από την ενεργό δράση: «Δεν έφυγα όπως έπρεπε από τον Παναθηναϊκό και το μπάσκετ. Όντως σταμάτησα απότομα. Πήρα μια απόφαση σαν άνδρας, σωστή ή λάθος αυτή ήταν. Και δεν έκατσα να κλαψουρίζω και τέτοια. Αυτή ήταν η απόφαση μου εκείνη την στιγμή. Ο χειρισμός δεν μου άρεσε, όχι από τη διοίκηση, αλλά μέσα στον αγωνιστικό χώρο και σαν άνδρας πήρα μία απόφαση».
Για την σχέση του με τον Κώστα Πολίτη: «Ο καθένας περιμένει έναν σεβασμό. Άμα δεν το καταλάβει ο άλλος… Η ζωή είναι μικρή για να κρατάς κακίες. Ήταν ένας κακός χειρισμός και τελείωσε εκεί, από τη μεριά μου. Είχα κι άλλο μπάσκετ μέσα μου, αλλά σταμάτησα. Έγιναν προσπάθειες από την διοίκηση να με μεταπείσουν να γυρίσω στον Παναθηναϊκό, αλλά όταν το γυαλί ραγίσει…».
Για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο: «Πρώτα από όλα είναι μικρό παιχνίδι, μόλις 22 χρόνων. Είναι μεγάλο ταλέντο και βλέπω ότι είναι και καλό παιδί. Η Εθνική δεν έχει άλλη επιλογή, πρέπει να βασιστεί στον Γιάννη κι όλοι να έχουν τους ρόλους τους. Αυτός θα πρέπει να έχει το μυαλό του να αλλάξει λίγο το παιχνίδι του. Δεν είναι απόλυτο αυτό ότι παίζει με ένα συγκεκριμένο στιλ παιχνιδιού. Οι μεγάλοι παίκτες προσαρμόζονται. Από ότι βλέπω είναι καλό παιδί., από μόνος του θα προσαρμοστεί και θα προσφέρει στην Εθνική αυτό που μπορεί. Χαίρομαι πάρα πολύ για αυτό το παιδί γιατί ξέρω ότι δεν τα είχε όλα από μικρός. Μεγάλωσε δύσκολα όπως και εγώ. Ταυτίζομαι με τον Γιάννη. Δεν ανησυχώ γι’ αυτόν, γιατί τα κατάφερε μόνος του».
Για τον Βασίλη Σπανούλη: «Ο Σπανούλης έχει αποδείξει ότι είναι ηγέτης. Μπορεί να μην είναι ο παίκτης με τις μεγάλες αθλητικές ικανότητες, αλλά ξέρει στις κρίσιμες στιγμές τι να κάνει με την μπάλα. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Είναι ψυχρός, έχει αυτοπεποίθηση, δεν φοβάται και παίρνει τις σωστές αποφάσεις με την μπάλα στα χέρια».
Για την αγωνιστική κατάσταση των «αιωνίων» φέτος: «Ο Ολυμπιακός είναι πολύ καλή ομάδα, όπως ξέρουμε τα δυο τελευταία χρόνια. Ο Παναθηναϊκός ενισχύθηκε. Θα είναι και οι δύο στο κόλπο για το κυνήγι του τροπαίου και σίγουρα διεκδικούν μια θέση στο Final Four. Το οικονομικό παίζει μεγάλο ρόλο στο επαγγελματικό μπάσκετ, έτσι όπως έχει εξελιχθεί στις μέρες μας. Δεν είναι τυχαίο τα περισσότερα χρήματα πέφτουν σε αυτές τις δύο ομάδες».
Για την πορεία της Εθνικής στο Ευρωμπάσκετ του 1987: «Θα μπορούσε να φτιάξει μία μικτή Ευρώπης τότε η Γιουγκοσλαβία. Πετύχαμε έναν μίνι στόχο που ήταν να μπούμε στην 8άδα, δεν το είχαμε ξανακάνει αυτό. Από κει και πέρα λέγαμε κάθε παιχνίδι ήταν τελικός και έπρεπε να το κερδίσουμε».
Για το αν υπήρχε ηγέτης στα αποδυτήρια: «Ο καθένας είχε το στιλ του, εγώ ήμουν μία ήρεμη δύναμη. Υπήρχε μία ηρεμία στην ομάδα και λέγαμε πάμε για το επόμενο παιχνίδι, 15.000 κόσμος στο γήπεδο, ήταν σαν 6ος παίκτης μας ο κόσμος».
Για τις δύο νίκες επί της Γιουγκοσλαβίας: «Μεγάλο κατόρθωμα να φτάσουμε σε αυτό το σημείο και μας έμειναν δύο παιχνίδια. Είπαμε να κάνουμε το καλύτερο δυνατό. Να δώσουμε τον καλύτερό εαυτό μας, αυτό κάναμε, τα δώσαμε όλα. Αντίπαλός μας ήταν η θυμωμένη τότε Γιουγκοσλαβία γιατί είχαν χάσει από μας και με την ιστορία που είχαν θεώρησαν πως ήταν τυχαίο. Εκεί κάναμε φοβερό παιχνίδι, Ήταν πιο δύσκολο από τον τελικό. Ήταν μεγάλο κατόρθωμα να τους κερδίσουμε δύο φορές. Τεράστιες σχολές και μεγάλοι αντίπαλοι, Οι Γιουγκοσλάβοι ήταν ένα κλικ καλύτεροι από τους Ρώσους».
Για την μέρα της κατάκτησης του Ευρωμπάσκετ: «Εκείνη την ημέρα είχα φύγει με τα ΜΑΤ για να πάω στο ξενοδοχείο. Μας περιμένανε 10.000 άτομα εκεί. Απίστευτες στιγμές, δεν μπορώ και δεν θέλω να τις ξεχάσω ποτέ. Συγκινούμαι που τα βλέπω ξανά στο βίντεο. Ο κόσμος διψούσε για μία τέτοια διάκριση και αν έβλεπες την αγάπη του κόσμου σε μας, ήταν απίστευτη. Αυτό δεν κερδίζεται με τίποτα άλλο. Εκείνη τη στιγμή πανηγυρίζαμε με όλη την Ελλάδα. Σαν την πρώτη φορά δεν έχει, ο κόσμος το ζούσε αλλιώς. Μπράβο σε όλα τα παιδιά. Θέλει και λίγη τύχη. Αν έμπαινε το τρίποντο του Γιοβάισα στο τέλος μπορεί να μην τα συζητούσαμε όλα αυτά. Η μόνη υποχρέωση του αθλητή είναι να τα δώσει όλα. ήμουν ψυχρός στον αγώνα, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είσαι έτσι και εκτός αγώνα. Οι φίλοι μου, οι συγγενείς μου με γνωρίζουν. Αν δω τα παιδιά τώρα θα κλάψω».
Για το πώς αντιμετώπιζε τους αντιπάλους του: «Όπως ο αντίπαλος που με μάρκαρε, τον έβλεπα καλά. Το μπάσκετ εκτός από ταλέντο είναι και ψυχολογία και εγώ έβλεπα αν ο άλλος μπορεί να με μαρκάρει ή όχι και εγώ είχα το ίδιο ύφος είτε έμπαινε είτε όχι το καλάθι. Δεν σου πάνε όλα καλά σε ένα παιχνίδι, αλλά πρέπει να κρατήσεις την ψυχραιμία σου. Θα χάσεις κάποια σουτ, αλλά έτσι είναι. Είμαι ευχαριστημένος που δίνω το 100% του εαυτού μου. Θεωρούσαν πως ήμουν ο καλύτερος αθλητής σε αυτό που κάνω, ήμουν σεμνός, αλλά όχι βλάκας, Ήξερα τι έκανα».
Για το πολύ μεγάλο άλμα του: «Ούτε εγώ ήξερα τι έπρεπε να κάνω όταν σηκωνόμουν στα σουτ, δεν μπορώ να απαντήσω γιατί δεν γνωρίζω τι. Είναι θέμα ισορροπίας πόσο γυμνασμένος είσαι και πως ελέγχεις το σώμα σου, δεν μπορείς να νικήσεις τη φύση, τον νόμο της βαρύτητας».
Για την συνεργασία με τον Γιαννάκη: «Όταν είσαι μεγάλος παίκτης μπορείς να συνεργαστείς με τον οποιονδήποτε. Και εγώ και ο Παναγιώτης είχαμε τον δικό μας ρόλο, δεν μπαίναμε στα χωράφια του άλλου και δεν το είχαμε καταλάβει μόνο εγώ και ο Παναγιώτης, αλλά όλη η ομάδα. Λειτουργούσαμε μια χαρά, μόνο έτσι θα ερχόταν το αποτέλεσμα. Με τα μάτια καταλαβαινόμασταν, όταν έχεις μυαλό και εσύ και ο άλλος, με τα μάτια κάνεις τα πάντα».
Για το γεγονός ότι δόθηκε το όνομά του σε «Αλεξάνδρειο» και ΟΑΚΑ: «Νομίζω δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή για έναν αθλητή να ακούγεται το όνομά του μετά το τέλος της καριέρα του. Εύχομαι το όνομά μου να γίνει έμπνευση στα νέα παιδιά να ασχοληθούν με το μπάσκετ. Δεν είμαι άνθρωπος που περιμένω κάτι ή ζητάω κάτι».
Για τον λόγο που δεν ασχολήθηκε με την προπονητική: «Δεν σημαίνει επειδή είσαι καλός αθλητής πρέπει να γίνεις και προπονητής. Κάπου ήθελα να βγω από το πολύ φως και να αποσυρθώ. Ζω όμορφες στιγμές με την οικογένειά μου και είμαι ικανοποιημένος όπως είμαι. Δεν είχα βλέψεις για να γίνω προπονητής ή παράγοντας».
Για τα παιδικά του χρόνια στην Αμερική: «Δεν μπορείς να κερδίσεις όλα τα παιχνίδια. Σημασία έχει πως θα αντιδράσεις όταν θα χάσεις. Όταν πέσεις δηλαδή να ξανασηκωθείς. Έτσι με έμαθε ο πατέρας μου. Ήταν δύσκολες εποχές τότε, έπαιζα πάντα με μεγαλύτερους. έμπαινα στον καυγά δεν άφηνα τους άλλους όταν είχα δίκιο. Ήταν δύσκολα, αλλά δεν τα αλλάζω με τίποτα. Έτσι έμαθα να είμαι αυτός που είμαι. Μεγάλωσα στην Αμερική και ήρθα εδώ 21 χρονών παλικάρι. Μου άρεσε και το Αμερικάνικο ποδόσφαιρο, αλλά διάλεξα το μπάσκετ και εκεί διακρίθηκα».
Για την συνεργασία με τον Λάρι Μπερντ: «Με τον Λάρι Μπερντ βρεθήκαμε στο Λας Βέγκας σε ένα παιχνίδι. Είχα 7 ασίστ σε ένα ημίχρονο, απλά του έδινα την μπάλα, ήταν εύκολο. Τα καλοκαίρια έπαιζα σε summer league, ήθελα να βελτιώνομαι συνέχεια. Άμα αφήνεις κάτι, σε αφήνει. Αυτό που έχω να πω στα νέα παιδιά είναι να προπονούνται σε αυτό που κάνουν, όσο ταλέντο και να έχουν, έχουν χαθεί πολλά ταλέντα έτσι. Ο αθλητής πρέπει να κάνει θυσίες. Η καριέρα του μπασκετμπολίστα έχει ημερομηνία λήξεως, να καταλάβεις πως αν θες να κάνεις καριέρα θα κάνεις θυσίες. Όταν πρωτοήρθα στην Ελλάδα έκανα προπόνηση και δεν ίδρωσα».
Για το αν έπαιζε για τους αριθμούς του: «Ο κόσμος δεν ήξερε καλά το μπάσκετ. Είπα εκείνη την εποχή ‘θα δείτε μεγάλα πράγματα’. Η μπάλα έμπαινε και έβγαινε και ο κόσμος δεν το καταλάβαινε. Δεν στεναχωρήθηκα καθόλου, πίστευα στις δυνάμεις μου. Πρέπει να είσαι εγωιστής, μέχρι ενός σημείου ώστε να μην βλάψεις τον άλλον».
Επιτέλους, ένα project που τρέχει πολύ καιρό, βαίνει σιγά σιγά στο τέλος του.
Βρήκαμε, με βοήθεια απο ξένο χωριό βέβαια, κάτι καλό.
Γιατί όλα αυτά που κυκλοφορούν τριγύρω μας, είναι για τα μπάζα. Φθηνά η ακριβά !
Αναμένουμε να το δούμε και στο δικό μας κάρο, γιατί στα υπόλοιπα το είδαμε πόσο λειτουργικό είναι.
Υπάρχουν αρκετές ποιότητες παρόμοιες, αλλά εμείς προτείνουμε το ακόλουθο :
Μερικές φορές, οι εμπνεύσεις έρχονται απο εκεί που δεν τις περιμένεις.
Επίσης δεν είναι απαραίτητο να έχεις τέλειο θέμα, απο την αρχή. Θέληση και φαντασία να έχεις και όλα τ'άλλα φτιάχνονται !
Ένα παράδειγμα είναι αυτό δεξιά, που απλά ήταν μια κόκκινη μαραμένη παπαρούνα, ανάμεσα στα χόρτα.
Για άλλη μια χρονιά είναι έτοιμο να οργώσει τους δρόμους και ότι βρει μπροστά του...
Θέλει λίγο ρετουσάρισμα ακόμα, αλλά κάτι θα κάνουμε....
Όχι που δεν θα ήθελε...μετά από τόσους μήνες ακινησίας ;-(
Έχε χάρη που αξίζει το αποτέλεσμα...
Αναμένουμε τα επόμενα και θα επανέλθουμε με νεα.
Φιλούμπες !
Το project των 5 ημερών, με το δεξιοτίμονο αυτόματο Ford Focus, ήταν ότι έπρεπε για να κάνουμε μια καλή αξιολόγηση, σε ενα κάρο που θέλαμε πολύ να οδηγήσουμε.
Τιμόνι καλό, όχι τόσο βαρύ σαν την μπέμπα.
Στις στροφές σταθερό, αλλά όχι τρένο.
Επιτάχυνση τέλεια.
Η κατανάλωση δεν ήταν λίγη όταν έμπαινε το τουρμπάκι...
Θόρυβοι μηδέν.
Σαλόνι μεγάλο και ευρύχωρο.
Υλικά σαλονιού πολύ καλά.
Η συνδεσιμότητα και τα ηλεκτρονικά είναι όλα τα λεφτά.
Το αυτόματο βέβαια δεν πιάνει τίποτα μπροστά (φαντάζομαι) στο χειροκίνητο, αλλά τι να κάνουμε στην παρούσα φάση έπρεπε να πάρουμε αυτόματο.
Μετά απο χμμμμμμ.... καιρό...... είπαμε να γυρίσουμε πίσω.....
Δυστυχώς απο μια άποψη...
Απο την άλλη καλύτερα, για να έχουμε ενα ερέθισμα να ξαναφύγουμε 😊😊😊
Τώρα για εκεί στα ξένα, τι να σου πούμε. Τούμπανο ήταν οι θάλασσες. Τον ευχαριστηθήκαμε ΟΛΟΙ. Πολύ σπάνιο τέτοια εποχή. Η αντίθετη οδήγηση all the money. Το φαγητό παρόμοιο με το δικό μας. Ο καιρός, λίγο παραπάνω υγρασία και ζέστη.
Τώρα αν η ερώτησή σου είναι αν θα ξαναπηγαίναμε, η απάντηση είναι ΝΑΙ 😊
Καλησπέρα πέρα για πέρα και καλή εβδομάδα.
