Και που λες, μια φορά και ένα καιρό, δυο νεαροί, μπαίνουν μέσα σε ένα επαρχιώτικο ζαχαροπλαστείο....Φαινόντουσαν και οι δύο προβληματισμένοι με τα άσχημα και καθημερινά γεγονότα που επικρατούν στην κοινωνία, αλλά πια δεν τα συζητάνε, γιατί τα έχουν χιλιοσυζητήσει.....
Ο κυριούλης χαρούμενος τους υποδέχεται και αρχίζει να τους εξυπηρετεί !
Κάπου εκεί, αρχίζει μόνος του να λέει την άσχημη κατάσταση που βρίσκονται στο χωριό !
Την άσχημη κατάσταση των μεγάλων αλλά και των νέων !
Κυρίως γιατί έχουνε μεγαλώσει όλοι με την φύση δίπλα τους και όμως δεν ξέρουν να την εκμεταλλεύονται....
Με αποτέλεσμα και ένα τσαμπάκι δυόσμο να θέλουν, να πηγαίνουν και να το αγοράζουν !!!!
Και τώρα που υπάρχει σοβαρή ανάγκη, να μην ξέρουν πως να το κάνουν....αλλά και επίσης να μην θέλουν να το κάνουν....γιατί μέχρι τώρα είχαν όλα τα "καράβια τους δεμένα".
Τώρα που "λύθηκαν" την πάτησαν...
Οι γονείς τους μεγάλωσαν, με αποτέλεσμα αυτοί να είναι..........
Και κάπου εκεί πετάγονται και οι δύο νεαροί και λένε "και σκεφτείτε ότι όλοι οι κάτοικοι στις μεγαλουπόλεις, θέλουν να φτιάξουν μόνοι τους ένα μποστανάκι για τα βασικά τους".........
Αυτή όμως.... είναι η κοινωνία....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου