Τελευταίο απόγευμα χθες για φέτος, που τρέξαμε μέρα στο αγαπημένο μας άλσος, με το φως του ήλιου να μας κάνει παρέα !
Από την επόμενη εβδομάδα γυρνάμε στο χειμωνιάτικο mood, με περισσότερο κρύο και ορατότητα πολύ χαμηλή, σε σχέση με τις μέχρι την Κυριακή αυτές συνθήκες.
Μετά την πίεση της Δευτέρας-Τρίτης, η χθεσινή ημέρα ήταν ημέρα χαλάρωσης !Και έτσι κάναμε και ένα "φωτορεπορτάζ", που θα σου περιγράψω, γιατί μου τα έχεις ζητήσει βεβαίως βεβαίως, ανάλυση με την δυσκολία, κλπ ! Για να το κάνεις και εσύ :-p
Ξεκινώντας έξω από την εστία μας, η διαδρομή για τα πρώτα περίπου 200 μέτρα είναι σαν ζέσταμα, είναι ελαφρά ανηφορική και πάνω σε άσφαλτο και σε λίγο χώμα μαλακό.
Η συνέχεια και μετά πάλι από μια μικρή ανηφόρα με σκληρό χώμα, έχουμε κατηφόρα μεγάλη με πολύ ανώμαλο έδαφος, πάνω σε σκληρό χώμα. Στο καπάκι, ανηφόρα απότομη αλλά μικρή με χώμα, που τελειώνει σε μια μεγάλη ευθεία πάνω πάλι σε χώμα και με μεγάλο άνοιγμα αριστερά και δεξιά, που όταν φυσάει σε παίρνει και σε σηκώνει. Στο τέλος της ευθείας αρχίζει μια απότομη αλλά μικρή κατηφόρα και αμέσως μετά μια μεγάλη ανηφόρα πάλι με χώμα και πολύ ανώμαλη.
Κάπου εκεί, ξεκινάει μεγάλη κατηφόρα που διαρκεί πάρα πολύ και σε ανώμαλο χωμάτινο έδαφος, με πέτρες και σε μονοπάτι σχετικά μικρό και ανάμεσα σε φυτά/δέντρα.
Εκεί περνάς δίπλα συνέχεια από τον δρόμο πίσω από το άλσος, που έχει και αρκετή φασαρία !
Η συνέχεια για λίγο είναι πιο ομαλή και εύκολη. Εδώ έχεις πολύ θέα και χρώματα πολύ ωραία !
Έχεις στο πιάτο σου, όλα τα χρώματα του ουρανού !
Και λόγω του τεράστιου ανοίγματος, το μάτι φτάνει μέχρι την Πεντέλη !
Είναι ευθεία για άλλα 150 με 200 μέτρα και στη συνέχεια μια αριστερή στροφή 90 μοιρών σε οδηγεί προς την κάτω πλευρά του άλσους.
Η συνέχεια είναι μέσα σε μονοπάτι άνετο και σχετικά εύκολο, με το χώμα να επικρατεί παντού και με τα διάφορα δέντρα να μας κάνουν παρέα.
Σε αυτό το σημείο είναι και ένα ψητοπωλείο, που όταν δουλεύει και "γευόμαστε" τις μυρωδιές....κολαζόμαστε....
Οι πολυκατοικίες που είναι δίπλα στο άλσος έχουν σειρά με τους απαράδεκτους κατοίκους τους, να πετάνε διάφορα σκουπίδια μέσα στο άλσος.
Επίσης επειδή έχει και αρκετές συκιές εκεί κάτω, την ανάλογη περίοδο, βλέπεις πάντα διάφορους με σακούλες να κόβουν τα σύκα.
Η συνέχεια είναι από τις πιο όμορφες !
Το μονοπάτι συνεχίζει, ενώ έχεις φτάσει στο νοτιότερο τμήμα του άλσους που στην επόμενη γωνία θα συναντήσεις την Κηφισίας, και "ταξιδεύεις" μέσα σε πυκνή βλάστηση και φιστικιές και άλλα δέντρα....Ίσως όλο το χρόνο, να είναι το μοναδικό μέρος του άλσους, που αλλάζει τόσα χρώματα !
Εκεί είναι πάντα πανέμορφο το μέρος και πολλές φορές θέλεις να κάτσεις εκεί να απολαύσεις τα χρώματα...
Μέχρι τώρα ήταν τα ωραία και τα ευχάριστα μέρη.
Στρίβοντας δεξιά πιο κάτω αρχίζει μια εκνευριστική μικρή αλλά συνεχόμενη για πολύ ανηφόρα που σου κόβει τα πόδια και την ανάσα.Πόσο μάλλον αν σκεφτείς ότι γίνετε πάνω σε μια άσφαλτο που δεν υποφέρεται...
Όλη αυτή πρέπει να είναι τουλάχιστον 700 με 800 μέτρα.
Και εκεί τα δίνεις όλα και σου βγαίνει η πίστη.
Εκεί σφίγγουν τα πάντα και οι μύες δίνουν και δίνουν και "καις" και "καις" θερμίδες και τα πάντα.... :-)
Στο τέλος της ανηφόρας βλέπεις μπροστά σου τον γνωστό πύργο και αριστερά στο βάθος την καταπληκτική εκκλησία του Αγ.Ανδρέα.
Κάπου εκεί αρχίζεις και ηρεμείς.
Ή καλύτερα προσπαθείς να βρεις τις αναπνοές σου....
Μόλις τις βρεις, σπριντάρεις όσο αντέχεις γιατί πια είναι ευθεία, πάλι σε άσφαλτο αλλά ευτυχώς είναι ευθεία και έχεις μόνο καμιά 400ριά μέτρα...
Περνάς και από τα σχολεία και επιτέλους καταλήγεις στην όμορφη εστία μας, που απλά μετράς κάπου εκεί τον χρόνο...Όλη αυτή η διαδρομή είναι 4 χλμ και το ρεκόρ αυτής της διαδρομής είναι 22 με 23 λεπτά !
Η μαγκιά είναι να την κάνεις και δύο και τρεις φορές, όπως το έχουμε κάνει όλη η παρέα.
Καλό φθινόπωρο να έχουμε και τα λέμε next week, με την "χειμωνιάτικη μας ενδυμασία" !!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου