Αυτόν τον υπερήρωα Παύλο, μέχρι προχθές "κανένας" δεν τον ήξερε !!
Μέχρι προχθές, γιατί στην συνέχεια όλοι τον μάθαμε.
Δυστυχώς οι παραολυμπιονίκες δεν είναι ευρέως γνωστοί και γίνονται για λίγο μόνο, όταν και αν καταφέρουν κάτι.
Δυστυχώς και πάλι, οι φίλοι μας δημοσιογράφοι αλλά και η τηλεόραση, ότι δεν "πουλάει" δεν το "παίζουν"...
Η ψυχή όμως αυτών των ανθρώπων και η εσωτερική δύναμη που έχουν, είναι τόσο μεγάλη και δυνατή, με "θεμέλια" απο ατσάλι, η οποία θα πρέπει να είναι παράδειγμα για ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ.
Ακούς ?
Για όλους μας !
Ο φίλος Παύλος Μάμαλος, του οποίου αξίζουν εκατομμύρια συγχαρητήρια, όπως βεβαίως βεβαίως σε όλα τα παιδιά εκεί, τράβηξε πάρα πολλά για να φτάσει εκεί που έφτασε.
Δυστυχώς η κοινωνία μας, δεν ήταν έτοιμη να δεχτεί συνανθρώπους μας με κινητικά προβλήματα. Ελπίζουμε τώρα, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, να είναι έτοιμη να δεχτεί τους πάντες και να μην υπάρχουν εξαιρέσεις.
Αξίζει να αναφέρουμε κάποια λίγα μέρη της συνέντευξης του μεγάλου Παύλου Μάμαλου, από την ιστοσελίδα Χ@ΜΟΓΕΛ@, γι@τί... χ@νόμ@στε! (hamogela ) που δημιούργησαν μαθητές του Περιστερίου!!!!
Μαθήτρια: Και πώς σας αντιμετωπίζουν οι Ολυμπιονίκες;
κ.Μάμαλος: Οι κανονικοί Ολυμπιονίκες ή εμείς; Γιατί οι Ολυμπιονίκες οι κανονικοί .. δεν μας μιλάνε!
Μαθήτρια: Και οι παραολυμπιονίκες;
κ.Μάμαλος: Οι παραολυμπιονίκες όλοι, αγκαλιαζόμαστε, είμαστε φίλοι αγαπημένοι, όλοι «δεμένοι».
Μαθήτρια: Ενώ οι Ολυμπιονίκες, αυτοί δεν σας μιλάνε ;
κ.Μάμαλος: Ναι, δεν μας μιλάνε, τους δίνουμε το χέρι και ..
Μαθήτρια: Δηλαδή δεν σας θεωρούν ισάξιους ..!
κ.Μάμαλος: Ναι, μας θεωρούν κατώτερους…....
Μαθητής: Αν επιτρέπετε, στο σχολείο, πώς σας αντιμετώπιζαν;
κ.Μάμαλος: Όταν πήγαινα δημοτικό… μέχρι την πέμπτη δημοτικού.. τα παιδιά με κοροϊδεύανε, με λέγανε ανάπηρο, κούτσαβο και τέτοια πράγματα.. εγώ καθόμουν σε μια γωνιά και έκλαιγα.. όταν κτύπαγε το κουδούνι και ανέβαιναν τα παιδιά πάνω, εγώ καθόμουν από κάτω και έκλαιγα…μου πετούσαν τις τσάντες από το παράθυρο και μου ερχόντουσαν στο κεφάλι και με κορόιδευαν… Δεν με παίρνανε σε εκδρομές, δεν με παίρνανε σε πενταήμερες, δεν με παίρνανε από δω , δε με παίρνανε από κει .. καθόμουν μόνος στο σχολείο μέχρι να γυρίσουν τα άλλα παιδιά .. και έτσι κάποτε, όταν έφτασα στην έκτη δημοτικού, τα παράτησα το σχολείο τελείως και δεν πήγα γυμνάσιο. Όμως, το 2006 με 2007 που ήμουν σε ολυμπιακή προετοιμασία, γνώρισα το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας, έχει και στον Πειραιά και νομίζω έχει και εδώ στο Περιστέρι. Με έβαλε η ομάδα μου εκεί και το αγάπησα και εκεί το τελείωσα το σχολείο!
Μαθητής: Έχετε αντιμετωπίσει ποτέ προβλήματα ρατσισμού;
Κ.Μάμαλος: Ρατσισμός είναι εκεί που μας πιάνουν τις ράμπες και δεν μπορώ να παρκάρω, δεν έχουμε κράσπεδα να περπατήσουμε. Πάμε σε ένα μαγαζί θέλουμε να αγοράσουμε ένα μπλουζάκι και δεν μπορώ να μπω, γιατί έχει σκαλιά. Δεν είναι όλα τα μαγαζιά προσβάσιμα, ενώ στο εξωτερικό υπάρχουν μαγαζιά προσβάσιμα. Δηλαδή, εγώ για να ψωνίσω, πρέπει να πω σε Πολυκατάστημα, και, αν θέλω να πάω στο Περιστέρι, να πιω έναν καφέ, δεν υπάρχει καφετέρια προσβάσιμη. Φαρμακείο ή εστιατόριο; aκόμα πιο δύσκολα. Πρέπει να έχουν ράμπες και οι τουαλέτες να είναι προσβάσιμες. Στο εξωτερικό τα πάντα είναι προσβάσιμα, ακόμα και τα μέσα μεταφοράς.
Μαθητής: Ποιοι είναι οι ήρωές σας από την πραγματική ζωή;
κ.Μάμαλος: Όταν ήμουν μικρό παιδί, ξέρετε ποιοι ήταν; Οι γονείς! Τώρα που μεγάλωσα, έχω κοντά μου τη μάνα μου, τον πατέρα μου δυστυχώς τον έχασα. Σαν ίνδαλμά μου, λοιπόν, έχω αυτούς τους δυο!
Μαθητής: Το blog μας λέγεται «Χ@ΜΟΓΕΛ@, γι@τί... χ@νόμ@στε!». Τι μήνυμα θέλετε να περάσετε στους αναγνώστες μας;
κ.Μάμαλος: Να χαμογελούν πάντα, να είναι υπερήφανοι για αυτό που κάνουν, να το αγαπάνε και να μην κοιτούν ποτέ πίσω, πάντα μπροστά στη ζωή τους.
"Γεια σου Ελλάδα, για σένανε" ήταν το μήνυμα του Παύλου μετά την νίκη του !
Τον ευχαριστούμε πολύ !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου