Ο Άλλος άνθρωπος, ήταν εκεί και μας περίμενε και αυτή την φορά. Πάντα εκεί ήταν και θα είναι.
Μακάρι να ήμασταν και εμείς εκεί, περισσότερες φορές.
Όπως όμως μας είπε και ο κ.Κώστας του αρέσει να του λέμε πότε πραγματικά μπορούμε να τον βοηθάμε και όχι περισσότερο απ'οτι τελικά μπορούμε.
Και έτσι συμφωνήσαμε, μία φορά κάθε τόσο, να πηγαίνουμε και εμείς να τον βοηθάμε σε αυτό το ΜΟΝΑΔΙΚΟ έργο για την κοινωνία μας.
Αυτή την φορά, ήμασταν και πολύ πιο οργανωμένοι απο τους πάντες που ήταν εκεί να βοηθήσουν.
Είχαμε τον δικό μας εξοπλισμό μαγειρέματος, σερβιρίσματος, προετοιμασίας, τα πάντα. Ακόμα και γλυκά και φρούτα.
Ήμασταν στην ώρα μας, 14:00, και στο καπάκι ξεκίνησε η προετοιμασία. Τα κρεμμυδάκια, οι πιπεριές, το ψωμί, όλα. Όταν άρχισε το βράσιμο του νερού, ρίξαμε τα μακαρόνια και τον τόνο. Περιμένοντας να γίνουν, εκεί που είχε αδειάσει ο κόσμος, λόγο του ότι είχε τελειώσει το πρώτο καζάνι φαγητό, άρχισε πάλι σιγά σιγά να έρχεται κόσμος. Νομίζαμε ότι θα περίσσευε, αλλά για άλλη μια φορά, τελείωσε όλο το φαγητό και συνέχισαν να έρχονται και άλλοι...και άλλοι....και άλλοι....και να ζητάνε - ρωτάνε αν υπάρχει και άλλο.... Δυστυχώς η απάντησή μας, ήταν αρνητική :-(Φαντάσου κάπου εκεί, ο κόσμος που ήρθε και δυστυχώς είχε τελειώσει το φαγητό, ζήταγε πράγματα απο τις σακούλες που μας είχαν δώσει οι γονείς των προσκόπων (ρύζια, ρίγανη, αλάτι, μακριά μακαρόνια, κλπ) και είχαμε σκοπό να μαγειρέψουμε κάτι την επόμενη φορά. Εννοείται ότι τα δώσαμε ΟΛΑ.
Αυτή την φορά για εμας τους "παλιούς", ήταν πιο "εύκολο" απ'ότι την πρώτη φορά. Πως μπορεί το όλο σκηνικό να είναι πιο "εύκολο" δεν ξέρω, αλλά λέέέέέέμε τώρα... Ήμασταν πιο ξεψαρωμένοι. "Σκληρήναμε" λίγο. Βέβαια για την παρέα την "καινούργια" που είχαμε μαζί μας, ήταν απίστευτη εμπειρία.
Σε ευχαριστούμε κ.Κώστα για την ευκαιρία που μας δίνεις, να βοηθάμε και με αυτό τον τρόπο, τους συνανθρώπους μας. Τα λέμε πάλι, σύντομα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου