Η εκκλησία αυτή είναι αφιερωμένη στα λιοντάρια, που έβαλαν το στήθος τους στο κατώφλι της ελευθερίας

Συστήνεται ανεπιφύλακτα !!!!!!

Αργότερα θα επανέλθουμε και με more details, αλλά αξίζουν μια αναφορά οι πεσόντες στον Βορά.

Ποτισμένη με το αίμα χιλιάδων στρατιωτών και στοιχειωμένη από τις ψυχές των θυμάτων του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η ανεμοδαρμένη κορυφή του όρους Βόρας, στέκει αγέρωχη στα σύνορα της Ελλάδας με τα Σκόπια, ανάμεσα στους νομούς Φλωρίνης και Πέλλης, και ατενίζει μεγάλο μέρος της Μακεδονίας από τα 2524 μέτρα υψόμετρο, που την κατατάσσουν στην τρίτη θέση της λίστας με τα ψηλότερα βουνά της πατρίδας μας.

Η κορυφή αυτή του Βόρα κουβαλάει βαρύ ιστορικό φορτίο στις πλάτες της καθώς εκεί στις 16 Σεπτεμβρίου του 1916, στα μέσα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου διεξήχθη μία από τις πιο αιματηρές μάχες μεταξύ Σέρβων και Βουλγάρων στρατιωτών για την κατάληψή της. Έπειτα από σφοδρές συγκρούσεις, με αμέτρητα θύματα και από τις δύο πλευρές, ο σερβικός στρατός, αν και αποδεκατισμένος, ήταν αυτός που τελικά κατέλαβε το στρατηγικό ύψωμα.

Οι μαρτυρίες αναφέρουν ότι οι Σέρβοι νεκροί ήταν περισσότεροι από τρεις χιλιάδες. Όταν η μάχη τελείωσε, οι Σέρβοι θάψανε γρήγορα τους νεκρούς συμπατριώτες τους σε ομαδικά νεκροταφεία κοντά στην κορυφή, κάποια από τα οποία διακρίνονται ακόμη και σήμερα. Το 1920 και μετά το τέλος του πολέμου, συγγενείς των θυμάτων και στρατιώτες που πήραν μέρος στη μάχη του Καϊμάκτσαλαν, ανέβηκαν στην κορυφή του Καϊμακτσαλάν στα 2.524 μ., κι έχτισαν την εκκλησία αφιερωμένη στον Πέτρο και Παύλο, γνώστη στους περισσότερους ως εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία. Είναι επίσης αφιερωμένη στη μνήμη των νεκρών συμπατριωτών τους, χρησιμοποιώντας υπολείμματα και υλικά από τη μάχη. Η εκκλησία κτίστηκε, σε χώρο που παραχώρησαν οι Έλληνες στους Σέρβους με σκοπό να δημιουργήσουν μνημείο για τους νεκρούς τους, από την μάχη που έγινε εκεί το 1916.

Στο εσωτερικό της εκκλησίας υπάρχουν στο πάτωμα τοποθετημένες οβίδες. Στις εικόνες υπάρχουν αφιερώματα, και στεφάνια στην μνήμη των πεσόντων. Το μνημείο που έχει υπόγειο οστεοφυλάκιο, με οστά Σέρβων στρατιωτών.

Στον περίβολο ο φράχτης έχει για παλούκια σχήμα οβίδων οι οποίες ενώνονται μεταξύ τους με συρματόπλεγμα. Περίπου εκατό μέτρα πιο κάτω υπάρχει μνημείο για την μάχη, που στο εσωτερικό του είναι οστεοφυλάκιο. Στην διαδρομή για το εκκλησάκι, θα βρείτε κάλυκες, υπολείμματα απο οβίδες, συρματοπλέγματα και χαρακώματα. Η περιοχή γύρω από την εκκλησία έχει διάσπαρτους τάφους, χαρακώματα και υπολείμματα πολεμικού υλικού.

Εξωτερικά και πάνω από την είσοδο του ναού, η εντοιχισμένη μαρμάρινη επιγραφή αναφέρει: "Η εκκλησία αυτή είναι αφιερωμένη στα λιοντάρια, που έβαλαν το στήθος τους στο κατώφλι της ελευθερίας". Σε μια γωνιά στο εσωτερικό βρίσκεται κι ένας μαρμάρινος αμφορέας που φιλοξενεί την τέφρα ενός Ελβετού δημοσιογράφου, ο οποίος κατέγραψε τις πολεμικές επιχειρήσεις των Σέρβων για την κατάληψη της κορυφής.

Τις ημέρες που η διαύγεια είναι καλή, από την κορυφή του Βόρα μπορεί κανείς να διακρίνει τον Όλυμπο, τον Θερμαϊκό και τον Άθω, μεγάλο μέρος της Πίνδου, και το μάτι χάνεται στις κορυφογραμμές και στο γαλάζιο του ουρανού.